نماز و نه هیچ عبادت دیگرى، سودى به همراه ندارد

نماز و نه هیچ عبادت دیگرى، براى خداوند سودى به همراه ندارد و اگر هیچ کس در تمامى هستى سر بر آستان او نساید، بر دامن کبریایى او گردى نمى ‏نشیند. ولى غفلت انسان از خداوند، زمینه سقوط وى به پست ‏ترین درجات را فراهم مى‏ کند. حال آن که یاد خداوند او را بر طریق مستقیم نگاه مى ‏دارد و در طوفان حوادث زندگى و فراز و نشیب آن دست او را مى‏ گیرد.
اگر بخواهیم نقش نماز را در طول زندگى به چیزى تشبیه کنیم، باید بگوییم: نماز همانند چراغ‏ هایى نورانى در مسیرى تاریک و ظلمانى و پیچ در پیچ است که انسان را به پیمودن راه اصلى و منحرف نگشتن و اسیر غول بیابان نشدن دعوت مى ‏کند. این چراغ ‏ها باید همواره روشن باشد وگرنه آدمى ممکن است در مرحله‏ اى به بیغوله ‏اى بیفتد و چه بسا بازگشت از آن میسر نباشد. فلسفه اصلى نماز و دیگر عبادات همین است. بدون نماز و عبادت انسان تربیت نمى ‏شود و توان لازم را براى پیمودن راه کمال نمى ‏یابد

جوانان ورزشکار

حدود سال1354بود که مشغول تمرین بودیم که ابراهیم وارد سالن شد و یکی از دوستان هم بعد از او وارد سالن شد و بی مقدمه گفت: داداش ابراهیم، تیپ و هیکلت خیلی جالب شده. وقتی داشتی تو راه می اومدی دو تا دختر پشت سرت بودن و مرتب از تو حرف می زدن